Her neyse..

            Eminim ki hayatınızda hiç olmadığı kadar "her neyse" deyip bir çok şeyi geçiştirmişsinizdir. Peki, kendinize hiç sordunuz mu "Neden" ? Durun bir tahmin edeyim; yüksek ihtimal ki o zaman sinirliydiniz ve sizin söyleyeceğiniz bir açıklama bile onu asla ilgilendirmemeliydi. Peki, sonra bu yaptığınız için pişman olmuş olma ihtimaliniz nedir ? Ben sözcü olayım size, her defasında pişman oldunuz çünkü siz ne zaman "her neyse" deseniz o her zaman söylemeniz konusunda ısrar etmiştir. Siz söylemedikçe de kavga etmişsinizdir. Biliyorum, bunları ben yaptım çünkü, beni rahatlatan "o" kişiyi her defasında başımdan savdım hiç olmadığım kadar sinirli olan ben yaptı ama bunu. Normal olan ben olsa 2. söyler misin lütfen ? dediği anda anlatan ve sinirleri yatışan ben. Şuan her söyler misin dediğinde çılgına dönen ben var. Pişman mıyım ? Maalesef evet, hayatımda ki ilkleri yaşarken bile asla ama asla bu yaptığım kadar pişman olmadım. "O" çünkü beni asla bırakmayan "o". Korkup kaçan da ben. Normal ben.

            İki kişiye büründüm ben bu aralar içimde savaş veren iki tane "ben" var. Biliyorum ki, ikisi de çok fazla güçlü, ya ben bir an önce seçeceğim ya da savaş esnasında ruhumu sömürecekler. Biri asla yenilgiyi kabul edemeyen, kendi bildiğini okuyan ve kimseye aldırış etmeyen kin ve nefret üzerine kurulu olan ben... Bir diğeri ise, bir diğeri mi ? Var mıydı ki ? Sanırım, sanırım bir diğeri öldürülmüş.. Uzunca da bir zaman olmuş kaybedeli halbuki yazık her zaman iyilik kazanır demişlerdi. İyiliğin mükemmelliğini bilerek büyütülmüştüm. Yazık olmuş...